บทที่ 86 ความจริง (๓)

เมื่อเดินออกมาไกลจากตำหนักไป๋อวี้พอสมควรแล้ว เฉินรั่วหลานจึงหยุดเดินยืนขวางหน้ามารดาเอาไว้ นางหันมองซ้ายและขวาสลับกันก่อนจะเอ่ยถามเฉินฮูหยินอย่างใจร้อน “ท่านแม่ ท่านบอกความจริงไปเช่นนี้จะดีหรือเจ้าคะ ท่านไม่สังเกตสีหน้าของเกาอี้เหรินเลยหรือ นางเหมือนไม่ค่อยพอใจ”

เฉินฮูหยินเดินเขยิบเข้ามาใกล้เฉินรั่ว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ